Na zbiory Cyfrowego Archiwum im. Józefa Burszty, które zostaje oddane do użytku internautom w grudniu 2014 roku, składają się fotografie, nagrania audio, nagrania wideo oraz teksty. Większość z nich pochodzi z „analogowego” Archiwum Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu. Są to materiały zinwentaryzowane w Archiwum, czyli posiadające swój numer inwentarzowy, opis oraz miejsce w odpowiednim rodzaju inwentarza. Pozostałe materiały to głównie fotografia cyfrowa powstała w przeciągu ostatniej dekady, autorstwa obecnych pracowników oraz studentów IEiAK UAM, które nie zostały już wprowadzone do inwentarzy Archiwum.

Cyfrowe Archiwum posiada dwa poziomy.

Pierwszy z nich to zasoby udostępnione, możliwe do przeglądania, linkowania oraz ściągania przez każdego użytkownika.

Drugi to zasoby nieopublikowane, dostępne wyłącznie po uzyskaniu odpowiedniego statusu użytkownika. To materiały, które ze względu na długotrwały proces podpisywania umów licencyjnych, nie mogą zostać opublikowane i udostępnione w momencie oddania do użytku Cyfrowego Archiwum. Zasoby te będą jednak systematycznie wprowadzane do obiegu powszechnego.

Wszystkie prace cyfryzacyjne na rzecz Cyfrowego Archiwum im. Józefa Burszty zostały wykonane między lutym a wrześniem 2014 roku. Natomiast od października 2014  roku rozpoczęło się przenoszenie (uploading) zbiorów do aplikacji bazy. Uploadingiem zajmują się: Agata Stanisz, Anna Weronika Brzezińska, studenci IEiAK UAM uczęszczający na zajęcia z Technologii Informacyjnych, absolwenci Instytutu oraz inni ochotnicy, którzy działają na rzecz Cyfrowego Archiwum na zasadzie pro bono.

ZBIORY FOTOGRAFII

Na zbiory fotograficzne składają się:

• skany zinwentaryzowanych negatywów fotograficznych (klatka standardowa oraz tzw. średnia)
• skany zinwentaryzowanych tzw.  pozytywów (odbitki fotograficzne, które nie posiadają negatywów)
• skany zinwentaryzowanych slajdów fotograficznych
• niezinwentaryzowana w analogowym Archiwum fotografia cyfrowa

Skany zbiorów fotograficznych były wykonywane przez poznańską firmę Blacom, Muzeum Narodowe w Gdańsku oraz pracowników i studentów IEiAK UAM w Poznaniu.  Prace nad skanowaniem koordynowały Agata Stanisz oraz Anna Weronika Brzezińska. Cyfryzacja tych zasobów wiązała się także z koniecznością uprzedniej digitalizacji inwentarzy oraz z dostosowaniem ich do cyfrowej wersji Archiwum. Skany negatywów i slajdów zostały wykonane w rozdzielczości od 2400 do 4000 dpi, pozytywów w rozdzielczości 1200 dpi. Wszystkie zostały zapisane w formacie .TIFF i obecnie są zabezpieczone na dwóch dyskach zewnętrznych.

Zeskanowane fotografie musiały następnie zostać poddane odpowiedniej obróbce cyfrowej tak, by mogły funkcjonować w bazie Cyfrowego Archiwum. Pierwszym krokiem było ich kadrowanie, następnie zmiana ich wymiarów (1920 px szerokości lub wysokości) oraz zapisanie w formacie i rozdzielczości pozwalającej na ich publikację w Internecie, tak by ich jakość umożliwiała różnorodne wykorzystanie (od druku po użycie w prezentacjach multimedialnych). Skany fotografii nie były poddawane żadnemu retuszowi. Wiąże się to założeniem, że „interpretacja” skanerów użytych do cyfryzacji fotografii, jest wystarczająca. W konsekwencji zdjęcia nie podlegały żadnym innym „manualnym” korektom jasności, ostrości czy też kontrastu.

Fotografie cyfrowe są poddawane zmianom wielkości i rozdzielczości (1920 px szerokości lub wysokości) i niekiedy szeroko rozumianym korektom wedle uznania ich autorów, co wynika ze specyfiki tego rodzaju fotografii.

ZBIORY NAGRAŃ DŹWIĘKOWYCH

Opublikowane oraz udostępnione w Cyfrowym Archiwum nagrania dźwiękowe to głównie nagrania wywiadów oraz nagrania muzyczne wykonane w trakcie badań terenowych. W wersji analogowej funkcjonują one na kasetach magnetofonowych oraz taśmach szpulowych. Ich cyfryzacją zajął się Mikołaj Rajpold z poznańskiego studia nagrań Sinus Academy. Kasety oraz szpule zostały przegrane 1:1 a następnie poddane weryfikacji pod względem technicznym. Zajęli się tym studenci uczęszczający na warsztaty audiograficzne prowadzone w IEiAK UAM przez dr Agatę Stanisz. W efekcie część nagrań zinwentaryzowanych w „analogowym” Archiwum IEiAK okazała się nie istnieć lub posiadać zbyt niską jakość, by mogła zostać powszechnie udostępniona. Pracami nad obróbką scyfryzowanych nagrań, to jest ich pocięciem, odszumieniem oraz normalizacją zajął się doktorant IEiAK UAM Robert Rydzewski, nie tylko antropolog kulturowy, ale także reportażysta radiowy pracujący w Radio Afera. Weryfikacja i obróbka nagrań dźwiękowych wymagała utworzenia nowego cyfrowego inwentarza.

ZBIORY WIDEO

Zbiory wideo Cyfrowego Archiwum to kilkanaście filmów znajdujących się w tzw. domenie publicznej, które powstały w okresie międzywojennym. Są to filmy produkcji niemieckiej, które zostały ofiarowane Archiwum IEiAK przez jedną z absolwentek Instytutu. Nagrania te pierwotnie zostały przekazane Instytutowi w formie taśm szpulowych, następnie zaś przegrane na kasety wideo. Ich digitalizacją na użytek projektu Cyfrowego Archiwum zajęła się z kolei firma Blacom, następnie ich kompresją IT Collectiv. Nagrania te nie zostały przemontowane ani nie podlegały żadnej korekcji.

 ZBIORY TEKSTÓW

W momencie oddania do użytku Cyfrowego Archiwum stanowią najmniejszą część udostępnionych zbiorów ze względu na skomplikowaną procedurę ich licencjonowania. W założeniach jednak Cyfrowe Archiwum będzie systematycznie uzupełniane o elektroniczne wersje książek, artykułów, raportów, transkrypcji z wywiadów oraz innych pisanych dokumentów autorstwa pracowników, absolwentów i obecnych studentów Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej. Teksty udostępnione są możliwe do czytania on-line oraz ściągnięcia w formacie .pdf.